GEVOELENS

‘Oh, dat voelen, dat hoeft voor mij niet zo.’

We leven in een wereld waar het denken op nummer een staat.

Voelen is voor watjes.

Maar wat een gemiste kans!

We kunnen namelijk zo ontzettend veel leren van wat gevoelens ons te vertellen hebben.

Veel mensen hebben het afgeleerd te voelen.

Maar we komen op de wereld als een voelend wezen.

Als we opgroeien bij ouders die vooral veel denken, en hun gevoelens minder serieus nemen, dan nemen we dat als vanzelf over. En dan kunnen we wat vervreemd raken van onze eigen gevoelens, waardoor we er nog liever van wegblijven. Want onbekend maakt onbemind.

En voor je het weet, leef je gesplitst. Je vult je dagen, je bedenkt wat je wil doen, wat je moet doen, en als je wat voelt, dan denk je: o jee, wat is dit. Wat moet ik hiermee. Ik ga maar weer wat doen.

Uiteindelijk breekt dit je op. Of je lijf trekt aan de bel, of je belandt in een burn-out, of in een andere crisis. Wij mensen kunnen niet oneindig gesplitst blijven rondlopen. Deze vaak pittige wake up call is een blessing in disguise.

Nu kan de ontdekkingsreis beginnen.

Daar kan ik je bij helpen. Stap voor stap onderzoeken. Wat voel ik? Waar voel ik dat? “Voor het ik het weet vind ik er weer wat van. Wat verdrietig eigenlijk.”

Er ontstaat een brug tussen de gesplitste delen. Wat een bijzondere, soms pijnlijke, ruimte scheppende reis is dat.

Je bent van harte welkom.