Een terugkerend thema in mijn praktijk; cliënten die worstelen met dit thema.
Wat is mijn plek?
Ben ik de dochter van mijn moeder? Of ben ik stiekem moeder van mijn moeder, omdat ik me verantwoordelijk voel voor haar.
Ben ik de grote broer of wordt ik van binnen een klein broertje omdat mijn zusje zo veel makkelijker leert dan ik.
Het aannemen van je eigen plek levert zo ontzettend veel op.
Ik ken het zelf ook, de zoektocht naar mijn plek. Ik ging al heel jong van mijn plek af.
Ik ging zorgen en me aanpassen. Ik ging geloven dat ik mijn gezin overeind kon houden. Ik kon geen dochter zijn. Ik kon geen zusje zijn. Ik moest fiksen. Ik verloor het contact met mezelf. Ik verloor het contact met mijn plek.
Nu, na jaren zoeken, leren, ont-wikkelen, kan ik weer contact maken met mijn plek.
Ik ben Afke, ik ben jullie tweede en jongste kind.
Jij bent mijn vader. Ik ben jouw dochter.
Jij bent mijn moeder. Ik ben jouw dochter.
Jij bent mijn grote zus. Ik ben jouw kleine zusje.
En zo is het.
Nu ik dit type, voel ik een diepe zucht. Zo zegt mijn lijf: en zo is het.
-foto waarbij ik mijn supermooie nieuwe joggingpak aan heb en ook nog mijn supercoole walkman op mijn hoofd heb, ergens in de jaren ’80-
Recente reacties